پیام رسان های داخلی امنیت ندارند؟!
این روزها با برنامه ای مواجه هستیم، که خیلی زود بر سر زبانها افتاد و تقریباً همه ی تلفن های همراه را تسخیر کرد و همه کاربران اینترنت را به خود مبتلا ساخت ابزاری که با پیشرفت‌هایی که ظرف یکی دو سال داشت، در این زمینه، خود را تا حدودی همه‌فن‌حریف نشان داد و امکانات متعددی در اختیار کاربران قرار داد. علاوه بر اینکه از پشتیبانی و سرعت خوب و بالایی هم برخوردار بود. این امکانات و ویژگی ها مردم را تشویق کرد تا به تلگرام گرایش نشان دهند و مسئولین را مجاب کرد تا امکانات کشور را برای پاسخگویی بهتر در اختیار آن قرار دهند، تا جایی که گفته شده بیش از ۶۰ درصد پهنای باند اینترنت کشور به تلگرام اختصاص یافته است.
ناگفته نماند که در این سال ها عده ای از جوانان علاقه مند و نخبگان کشور عزیزمان کمر همت بسته‌اند و تلاش ثمربخشی از خود نشان داده اند و برنامه های مشابه متعددی تولید و عرضه نموده اند. برنامه هایی که علی رغم اشکالات ریزی که دارند اما لایق تحسین و حمایت جدی هستند.
برخی می گویند با وجود تلگرام که پیام رسانی قدرتمند و همه گیر است چه لزومی دارد که به پیام رسان های داخلی که امنیت ندارند و در استفاده از آن ها اطمینان قطعی از امنیت اطلاعات خود نداریم و ترس از شنود و دسترسی به اطلاعات و.. داریم، بها داده شود و از آنها استفاده کرد؟!
در پاسخ باید گفت که شاید ظاهراً پیام رسان خارجی امنیت بالایی داشته باشد، اما حقیقت این است که وقتی اطلاعات ما از واسطه‌های مختلف عبور می‌کند و در منابع ذخیره سازی ای که در کشورهای دشمنان ما قرار دارد ذخیره می شود، احتمال سوء استفاده از آنها در هر مرحله، بسیار بیشتر از این است که واسطه ها حذف شوند و اطلاعات در سرورهای داخلی ذخیره شوند. علاوه بر این در فضایی مثل تلگرام ، هر فردی که به هر دلیلی خواهان دسترسی به اطلاعات شما باشد نیاز داشته با ترفند هایی ، توانایی این کار را دارد.
دلیل دیگری که آورده می شود این است که چه لزومی دارد اطلاعاتی را که شخص، در منزلِ خود، برای اهل خانواده ی خود و یا برای دوستانش که در مجاورت او هستند ارسال می‌کند، به کشورهای دیگر رفته و دور کره ی زمین چرخ بخورد و مجددا باز گردد و به یک متر آن طرف تر برسد؟!
واضح است که حتی اگر روش های امنیتی بسیار پیشرفته‌ای در پیام رسان های خارجی به کار گرفته شده باشند به راحتی می شود با تطمیع مدیران آنها، اطلاعات کاربرانشان را در اختیار گرفت. و تجربه شده که دشمنان ما از هیچ تلاشی برای ضربه زدن به ما فروگذار نمی کنند و از هیچ راهی صرف نظر نمی کنند.
علاوه بر این، چطور ممکن است ما به فرد یا افرادی که هزاران کیلومتر از ما دورتر اند و دین و زبان و فرهنگ دیگری دارند اعتماد و اطمینان کامل داشته باشیم اما به جوانان و مسئولین کشورمان اعتماد نکنیم؟ حتی اگر مسئولین کشور از نظر ما تا حدی غیر قابل اعتماد باشند، با این وجود باز هم بیشتر قابل اعتمادند تا خارجی‌هایی که اتفاقاً روابط خود را با دشمنان ما به وضوح اظهار می‌کنند.
آیا با این وجود پیام رسان های داخلی امنیت ندارند ولی خارجی ها امنیت بالایی دارند؟