توجه به آبروی انسانی در محرومیت زدایی

پیرامون درنظر گرفتن ظرائف کار محرومیت زدائی سابقاً مطرح شد که در میان این همه فعالیتهای جهادیِ محرومیت زدائی و فرهنگی تبلیغی، آفاتی هم وجود دارد. آنچه در ابتدای کار، گروه های جهادی باید به آن توجه کنند این است که یک حرکت جهادی باید با معرفت و درک دینی باشد و قبل از ورود به میدان عمل، از الگوی رفتاری و شیوه اسلامی در برخورد با محرومین بهره گرفت.

یکی از مسائل حائز اهمیت در این عرصه توجه به آبروی انسانی در محرومیت زدائی می باشد که در سیره اهل بیت علیهم السلام به آن سفارش شده است.

یک روز امیرالمومنین علیه السلام یک صاع خرما برای فقیری که خیلی باحیا بود، و نیز در صدد سوال برنیامده بود فرستاد؛ یک نفر که نظاره گر این اقدام بود عرض کرد، یا امیرالمومنین! آن شخص که از شما سوال نکرده بود، شما چرا آن محموله را برای وی فرستادید؟ ثانیاً اگر کمتر هم به او می دادید کفایت می کرد. این محموله تقریباً یک بار شتر است. امیرالمومنین علیه السلام فرمود: خدا امثال تو را در جامعه اسلامی کم کند، که زیاد نکند. من می دهم تو بخل می ورزی؟! او حق خود را می گیرد. اداره معاش انسان ها چنین است که به مقام سوال در نیایند، اگر من بگذارم به مقام سوال درآیند در این موقع ایفای حق انسان نیست. یعنی اگر من برای او، ماده ضروری معیشت را فراهم کنم، ایفای حق نیست، بلکه معامله است. یک طرف معامله، مقداری ماده معیشت است و یک طرف معامله قیمت آن جنس؛ در این معامله قیمت آن جنس آبروی انسانی است که فقط باید به خاک سائیده شود ^(۱)

فردی که بخاطر وضعیت معیشت خانواده اش بارها روی نیاز به سوی دیگران آورده شاید بیان نیاز و درخواستش به ظاهر عادی باشد ولیکن طبق سیره حضرت امیرالمومنین علیه السلام توجه به آبروی انسانی در محرومیت زدائی و کمک به نیازمندان از اهمیت فراوانی برخوردار است و کسی که به این امر توجه داشته باشد آبروی انسانی طرف مقابل را حفظ نموده است. می توانیم این مسئله را از شروط کار محرومیت زدایی بدانیم.

۱- حکمت ها و اندرزها، شهید مرتضی مطهری، صفحه ۲۳۱